Dag 1 - De meest hectische start ooit
Vandaag zouden we om 09:15 via Newark naar Orlando vliegen. Rond 02:00 uur zaterdagochtend werd ik wakker en zag dat we een mailtje van United hadden. Uw vlucht is geannuleerd, maar: we hebben u omgeboekt naar zondag, via Chicago om 11:00.
Dus zaten we midden in de nacht te bellen met de autoverhuur in de VS om de reservering een dag op te schuiven. En voor de zekerheid met United om te checken dat de vlucht echt gecanceld was, omdat op de Schipholsite nog steeds “Op tijd” stond. Maar nee, het klopte: we moesten nog een dag geduld hebben. Om de dag door te komen hebben zijn we met de bus naar Amsterdam gegaan om daar de tijd een beetje te doden.
Tenminste, dat was het plan. We waren net een uurtje in het centrum toen Valeri’s moeder belde dat het niet goed ging met haar vader die in het ziekenhuis ligt en nu naar de IC moest. Of we naar Apeldoorn konden komen. Dus snel terug met de bus naar het hotel, auto gepakt en naar Apeldoorn gereden. Uiteindelijk kwam die geannuleerde vlucht opeens goed uit.
’S avonds waren we weer terug in Amsterdam, waar we een extra nacht in een hotel op het vliegveld hadden geboekt.
’S ochtends wakker geworden met mooi uitzicht en toen naar het vliegveld gelopen. 4 uur van tevoren, want het zou druk zijn.
Gelukkig viel dat allemaal reuze mee, dus na een uurtje zaten we al bij de gate te koekeloeren. Het vliegtuig stond er ook al ruim van tevoren, dus dan zou alles wel goed moeten komen.
Maar helaas. Door sloom werkend grondpersoneel vertrokken we een half uur te laat. En bij aankomst in Chicago stonden we ook nog 15 minuten stil, waardoor de overstaptijd in plaats van 2 uur (12:30-14:30) opeens nog maar 1 uur en 15 minuten was geworden.
Je moet in Amerika zelf je koffer ophalen en opnieuw inchecken, dus dat betekent opnieuw een tijdje wachten. Toen we eindelijk de koffers in handen hadden waren er nog 45 minuten over tot we zouden opstijgen: erg krap. Bij het afgeven van de koffers zei zo’n United mannetje dat we helaas te laat waren: ga maar in de rij staan om om te boeken naar de vlucht van 18:00, waarmee we om 22:00 in Orlando aan zouden komen. Klote, want we moesten ook nog 2,5 uur naar Jacksonville rijden.
Toen we al in de omboekrij stonden hoorde ik toevallig een paar Nederlanders vragen hoe ze naar Orlando moesten komen. “Nou, geef je koffers aan mij en maak dat je op de monorail naar Terminal 1 komt”. Dus ik dacht wtf: kunnen we die vlucht nog wél gewoon halen? Dus uit de rij, naar die vrouw toe om te vragen hoe het zit. “Yeah, why are you in that line? Quick, get on the train!”, werden we op pad gestuurd met een “ Short Connection” flyertje in de hand.
Uiteraard moesten we nog even wachten op het treintje, dat via terminal 3…. terminal 2…. Uiteindelijk rond 14:00 op terminal 1 uit kwam. 30 minuten voor vertrek, en nog 15 minuten om te boarden. Maar hey: we hebben een papiertje, dus dan zullen ze je wel helpen, toch? Niet dus: je mag gewoon in de rij gaan staan.
Bij de douane hebben we toch maar een stukje voorgekropen om vervolgens achteraan in de volgende rij te komen voor de securityscans. Nog 10 minuten om te boarden, dat gaat lastig worden als we braaf blijven wachten. Dus daar zijn we maar langs de rij gaan lopen, al wapperend met dat papiertje: “Sorry, we have short connection”. Dat ging lekker: 8 minuten over, alleen nog even de schoenen, trolley en tas door de scans, klaar! Maar helaas: in alle hectiek waren we vergeten dat je in de VS nog steeds alle electronica uit je tas moet halen, dus beide tassen werden eruit gepikt om opnieuw gescand te worden.
Omdat er 1 mannetje aan het werk was, en er nog zeker 5 tassen voor de onze lagen is Valeri alvast op d’r sokken naar de gate gerend. "Ja hij komt er zo aan hoor, echt, hij staat al bij security." Uiteindelijk kwam ik rennend en hijgend om 14:20 bij het vliegtuig aan. In de stoel geploft, zwetend als een otter, maar we hadden het gered. Drie minuten later ging de deur dicht en konden we vertrekken.
De aankomst in Orlando verliep voor de verandering Disneyaans: geen douane, zo door naar de kofferband, waar de koffers na 5 minuten aan kwamen. 5 minuten lopen naar Hertz om de auto op te pikken, instappen, wegwezen, op weg naar Jacksonville. Uiteindelijk kwamen we om 21:00 bij het hotel aan. 20 uur nadat we in Amsterdam vertrokken.
Met Valeri's vader gaat het gelukkig inmiddels wat beter.
Dag 02 - Jacksonville Beach
Vanochtend waren we rond een uur of 4 wakker, niet slecht voor een eerste nacht. Twee uur later werd het langzaam licht:
En tegen 07:00 kwam de zon op:
Na het ontbijt zijn we een stukje over het strand gaan lopen. Voor het hotel ligt een zeeschilpaddennest. Helaas is er niet veel aan te zien, op de waarschuwing voor hoge boetes na:
Valeri heeft het al twee maanden over Buc-ee’s. Dat moet een of andere magisch benzinestation met winkel zijn. Toevallig is er begin dit jaar een geopend in de buurt. Je ziet al van veraf waar je zijn moet:
Buc-ee’s is ooit begonnen in Texas en nu nemen ze het land over. Een gemiddeld tankstation heeft meer dan 100 pompen staan.
Een Buc-ee voor de deur, met erachter een gigantische winkel met Buc-ee merchandise.
Ze hebben in de winkel enorm veel eten staan. Sommige dingen worden ter plekke gemaakt, zoals de Cinnamon Glazed Pecans:
Enorm zoet, maar erg lekker!
Sommige dingen zijn voorverpakt:
Midden in de winkel maken ze broodjes met brisket. En elke keer als er nieuw vlees aangesneden wordt roepen ze allemaal: “Fresh brisket on the board!”:
Ze proberen Texas Style BBQ over het land te verspreiden. De brisket wordt 12-14 ur gerookt. Ik heb de gesneden variant genomen, was erg lekker!
Valeri heeft de halve toko leeggekocht. Mission accomplished, we kunnen weer naar huis:
Toen we gisteren de auto ophaalden brandde er al een lampje dat de achterband wat zacht was. Kwestie van wat lucht erin dacht ik, dat doen we morgen wel. Helaas bleek er een dikke spijker in de band te zitten. We wilden er eerst een plug in laten schieten, maar bij de bandentoko in het dorp durfden ze dat niet meer aan, omdat de band 5 jaar oud was. Dus hebben we de auto eind van de dag maar achtergelaten om ‘m morgen weer op te halen:
Zonder auto kom je niet zo heel ver, dus zijn we maar eens naar het zwembad gegaan. Het water is erg lekker, maar vreemd genoeg is het water van de oceaan nog warmer:
Een van de vele murals in Jax Beach:
Ze houden hier behoorlijk van surfen:
Twee kleine ibissen op straat:
Mooie graspluimen langs de kant van de weg:
’S avonds zijn we bij Joe’s Crab Shack gaan eten, fish & chips:
Met een lekkere cocktail erbij:
Grote hibiscusbloemen in een tuin bij het hotel in de buurt:
De 545 kilometer lange A1A State Road, die vanaf Key West tot net boven Jacksonville loopt:
De Jacksonville watertoren, aan het begin van de stad:
En een bordje bij Jax Beach:
Dag 03 - Jacksonville Beach
Vanochtend een tijdje op het balkon zitten kijken tot de zon op kwam:
En daarna zijn we naar de pier gelopen. Ze zijn hier ’s ochtends vroeg al aan het surfen:
En de pier staat grotendeels vol met vissers. Een van hen sprak me aan en vroeg of we uit Chicago kwamen, vanwege het t-shirt dat ik aan had. Dat doen ze wel vaker in Amerika. Ik vroeg ‘m waarop hij aan het vissen was. “Redfish”, schijnbaar een grote vis van een meter lang. Twee dagen geleden had hij er 1 gevangen zei hij, maar die glipte van de haak:
Vanaf de pier ben ik naar de garage gelopen om de auto op te halen. Een stukje door de woonwijk:
Beetje tuintjes kijken…
Een Mural bij een winkel:
Tot ik bij de Pep boys aankwam. De auto stond klaar, nieuwe achterband erop.
Dus toen konden we op pad. We zijn naar St. Johns Town Center gereden. Een winkelcentrum in de buurt.
Spaans mos in de bomen:
Bordjes langs de weg voor aanstaande verkiezingen:
’S middags zijn we gaan zwemmen. Het bord bij het zwembad, met de huisregels. Nummer 7 is vrij ranzig:
Tussendoor ben ik nog even de Atlantische Oceaan ingelopen:
Het water was redelijk rustig, met een aflandige wind:
De gele vlag, om aan te geven dat je op moet letten:
De Lifeguards stonden al klaar:
Geen idee of deze er iets mee te maken had, maar die vloog ook nog rond boven het water:
’S avonds zijn we naar de Firehouse Subs gegaan. Ooit opgericht door een oude brandweerman uit Jacksonville. Tegenwoordig zit de keten in 46 staten. In 2021 hebben ze de franchise voor 1 miljard dollar verkocht.
Ze ronden het bedrag van je bestelling naar boven af, en doneren dan het geld dat ze daarmee ophalen en een deel van de winst aan goede doelen die te maken hebben met brandbestrijding en voorlichting. De broodjes waren erg lekker, dus da’s een win-win:
Daarna zijn we nog een ijsje gaan halen bij Whit’s:
Erg lekker!
Aan het eind van de dag zou het gaan onweren. Dus we dachten mooi even op het balkon te gaan kijken hoe het onweer aan kwam waaien. Maar net zoals in Nederland kunnen ze het weer hier ook niet voorspellen, want dat onweer kwam niet. Time Flies When You’re Having Rum!
Dag 04 - Daytona Beach
De laatste ochtend in Jacksonville Beach, dus we zijn nog even het strand op gegaan. Surfers bij de pier:
Een vroege vogel aan het water:
Hoewel het wat bewolkt was zag de lucht er erg mooi uit:
Het hotel in de ochtendzon:
Mooie weerspiegelingen in het water:
Een laatste ontbijtje voordat we naar Daytona Beach zijn gereden:
Onderweg kwamen we deze bus tegen. Met een doe-het-zelf airco in de achterdeur, afgekit en vastgezet met purschuim:
Hoe dichter we bij Daytona kwamen, hoe donkerder de lucht werd. Toen we bij het hotel aankwamen zeiden ze dat het waarschijnlijk zou gaan regenen:
Maar dat is het vreemde van het weer in Florida: het kan de hele dag droog zijn, terwijl de lucht vol onweerswolken lijkt te zitten. En zo was het vandaag ook. Geen regen, geen zon, maar toch 30 graden:
Een grote grijze snip:
De Lifeguard die even aan het bijtanken is, naast de “weg” over het strand:
Een drieteenstrandloper:
Een groepje bruine pelikanen:
De Lifeguard-auto:
Vanaf het balkon kan je dolfijnen zien zwemmen. Deze tuimelaars komen vrij dicht bij het strand:
’S avonds zijn we bij Moe’s gaan eten:
Dag 05 - Daytona Beach
Ook in Daytona Beach is het mooi wakker worden, met dit uitzicht:
Vanochtend zijn we naar de Dunlawton Sugar Mills Garden gegaan. Dit park is gebouwd op de plek waar vroeger een suikerplantage stond.
De tuin stond vol met mooie planten en bloemen. Een vredeslelie:
Een heliconia:
En een verdwaalde regenboogsprinkhaan:
En een chillende hagedis:
Vanaf het park zijn we naar de Tanger Outlets gereden.
Voorheen kon je daar meestal wel goede aanbiedingen vinden, maar tegenwoordig lijkt het alsof het ‘normale’ winkels zijn met ‘normale’ prijzen. Weinig aanbiedingen meer te vinden. Dus zijn we maar terug richting het hotel gereden, om te gaan lunchen bij de Daytona Diner:
Een typisch Amerikaanse diner, met heerlijk eten. De club sandwich:
En een bordje French Toast:
Daarna nog even naar de supermarkt voor wat drinken en brood…
En toen vonden we het tijd om naar het zwembad te gaan:
De oceaan zag er ook aanlokkelijk uit, dus daar ben ik ook even ingelopen:
Totdat ik een kwal zag zwemmen, toen was de lol er wel snel vanaf!
Aan het eind van de middag begon het te betrekken. Typisch Florida weer, alleen leek het nu wat langer te regenen dan verwacht:
De Lifeguards stuurden iedereen van het strand af, omdat het ook flink zou gaan onweren:
We zouden eigenlijk vanavond naar een honkbalwedstrijd gaan maar die is afgelast vanwege het weer. Morgen een tweede poging, hopelijk is het dan droog. Omdat we hadden gerekend op hotdogs bij de wedstrijd, zijn we maar naar de pier gereden:
Joe’s Crab Shack, altijd goed:
Na het eten zijn we een stukje langs het water gelopen:
De Daytona Beach Bandshell, gebouwd in 1938 om dit deel van de stad op te fleuren:
Sinds 1920 noemen ze het hier World’s Most Famous Beach:
Dag 06 - Daytona Beach
Alweer de laatste dag in Daytona Beach…
Omdat het ontbijt in het hotel weinig voorstelt (ze gooien het op corona) zijn we naar de Waffle House vlakbij gereden:
Daarna zijn we naar wat winkels gegaan. Bij Walmart hadden ze een geinige zonnebril van Bose waar je muziek mee kunt luisteren. Dat werkte verrassend goed:
We zijn nog steeds in Daytona, dus overal zie je race-auto’s:
Allen Iverson Answer IV schoenen van Reebok:
’S middags om 15:15 werd er op Cape Canaveral een Space X Raket gelanceerd. Hoewel dat ruim 100 kilometer verderop is kon je in Daytona de raket voorbij zien vliegen. En de rookpluim die er achterbleef:
’S avonds zijn we naar de wedstrijd van de Daytona Tortugas gegaan, in het Jackie Robinson Ballpark:
Op z’n Amerikaans. Eten bij de wedstrijd:
De kleuren van de Tortugas:
Omdat er vandaag twee wedstrijden achter elkaar gespeeld worden en dit de inhaalwedstrijd van gisteren was, was er nog nauwelijks publiek aanwezig. Als er 75 man zat is het veel.
Ze hebben nog een old school scorebord, waar een mannetje de cijfers handmatig moet verwisselen, met een laddertje voor de bovenste rij:
Tegen het einde van de eerste wedstrijd begon de lucht steeds meer te betrekken:
Uiteindelijk hebben ze met 5-0 verloren. We hadden nog kunnen blijven zitten voor de tweede wedstrijd, maar 2 uur baseball is wel saai genoeg en het leek erop dat de tweede opnieuw geannuleerd zou worden vanwege het slechte weer. We zaten net in de auto toen het begon te regenen:
Toch nog even langs Baskin Robbins voor een ijsje:
En daarna hebben we op het balkon naar het onweer zitten kijken:
Dag 07 - Orlando
De laatste zonsopkomst voor ons in Daytona:
Vanochtend zijn we naar de Ihop gegaan. Klein ontbijt is hier nauwelijks te vinden. Dus daar zit je dan, om 8 uur met Chicken & Waffles:
Rond een uur of 10 zijn we richting Orlando vertrokken. Eerst nog even langs de Daytona Beach vestiging van Buc-ee’s:
Mooi om te zien hoe ze hier hun auto gebruiken om te laten zien waar ze aanhanger van zijn. Schijnbaar een Trump fan:
Pink Drink, van de Starbucks:
Bij Target hadden ze een handige roltrap voor winkelwagentjes:
Rond een uur of twee kwamen we aan het het resort. Het ligt op het terrein van Disney:
Het is een time share gebeuren, dus je huurt een appartement van de eigenaar. We hebben een 4-persoonsappartement, 100 vierkante meter ofzo, met 2 slaapkamers, 2 badkamers, een woonkamer en keuken. Gebouw 4, 11e verdieping (1167). En mooi uitzicht:
’S avonds zijn we naar de Red Robin gereden.
Ze hebben hier altijd lekkere hamburgers:
Daarna zijn we boodschappen gaan doen bij de Walmart. Dat hadden schijnbaar meer mensen bedacht, want het was ongenadig druk:
Nog iemand die z’n auto gebruikte om wat te promoten. God in dit geval:
Bij het hotel voor de deur:
Dag 08 - Orlando
Vanochtend maar eens een rondje om het meertje gelopen om de zwembaden te verkennen.
Alligators en slangen? Eenden zijn niet onder de indruk:
Een Chevrolet Corvette C8 Stingray op de parkeerplaats:
’S ochtends zijn we naar wat winkels in de buurt gereden. Grappige trui bij Nike, van een afstandje lijken de kettingen echt:
Een Polaris Slingshot, in sommige staten geregistreerd als motor, in andere als auto:
Mc Donalds, From Underground to World Famous:
Veel reclame voor Star Wars, nu Disney het heeft overgenomen. Woensdag gaan we naar het pretpark toe:
Tussen de middag wilden we een milkshake gaan halen bij Chick-fil-A. Navigatie ingesteld, vrolijk heen gereden. Was ik vergeten dat ze op zondag dicht zijn. Dat schijnt ze $1.000.000.000 per jaar te kosten:
’S Avonds naar de Chipotle:
En daarna bij Walgreens wat drinken halen. Leuke koelkasten hier:
Als je dichterbij komt verandert het scherm en zie je wat erin zit:
Ze hadden twee speciale cola smaken. Dreamworld en Starlight:
Na het eten zijn we bij Disney Springs gaan kijken. Een soort boardwalk met allerlei winkels, restaurants en muziek.
Star Wars Lego:
Star Wars ballonnen:
Mickey Mouse Fantasia:
Een van de vele bandjes die stonden te spelen:
En vulkaanuitbarstingen bij het Rainforest Café:
Dag 09 - Orlando
Voor de gein vanochtend naar de Bass Pro gereden, eens kijken of ze nog wat leuks te koop hadden.
Niet leuk, wel vreemd. Hinde urine:
Daarna naar Chick-Fil-A, om alsnog die Peach Shake te proberen. Dat was inderdaad een succes! Milkshake met kleine stukjes perzik erin:
Bij de supermarkt, Snoop Dogg Corona:
Snoop Dogg wijn:
Die is lekker bezig. LeBron James houdt het bij chips:
Spot, de mascotte van Target:
Een schoolbus die vlak voor ons in de ankers ging om er wat koters uit te laten. Lampen aan, flappen uit, kijk maar hoe je stopt:
’S Avonds een hotdog van de Portillos.
Ze zijn net geopend.
Een ijsje bij de buren:
De hele buurt is hier nieuw lijkt het, er wordt nog volop gebouwd. Of naja, gebouwd, er worden wat planken aan elkaar getimmerd:
Een verdwaalde eekhoorn langs de weg:
En de standaard Florida regenbui aan het eind van de dag. Ging aardig tekeer vanavond:
Dag 10 - Orlando
Vandaag een dagje rustig aan gedaan. Even naar de supermarkt en toen bij het zwembad gezeten. 's Avonds nog even bij de Florida Mall geweest en toen relaxen, uitrusten voor morgen, de dag bij Disney!
Dag 11 - Star Wars Galaxy's Edge
Vanochtend stonden we om kwart over 8 bij de poort van Disney Hollywood Studios, samen met honderden andere bezoekers, te wachten tot het open ging om half negen:
We zijn meteen naar Star Wars Galaxy’s Edge gelopen. Dit is het nieuwste onderdeel van het park, gebaseerd op de Star Wars films en series. Een A-wing Starfighter:
Iets verderop staat deze blauwe X-Wing Starfighter:
Een Jakku Speeder:
Het hele park is mooi aangekleed, dit was een stukje van een markt, deed een beetje oosters aan:
Een X-34 speeder, zoals Luke Skywalker gebruikte in Star Wars: A New Hope:
Sienar-Chall Utilipede, een omgebouwde transporter die dienst doet als food truck:
De Millennium Falcon, van Han Solo en Chewbacca. “The fastest hunk of junk in the galaxy”:
In het First Order kamp stond een Tie Echelon:
Enkele droids die ergens in een hoekje stonden:
En nog meer droids:
Souvenirhelmen:
Poe Dameron’s T-70 X-Wing Starfighter, “The Black One”:
Tussen de middag had ik een workshop geboekt bij Savi’s, daar kon je je eigen laserzwaard maken:
Daarna zijn we naar dé attractie van het park gegaan: Star Wars Rise of The Resistance. Het is alsof je meespeelt in een stuk van de film, waarbij je naar een Star Destroyer gaat. Luitenant Bek:
BB-8 speelt een stukje mee:
Een Tie Fighter aan boord van het schip:
Twee Stormtroopers aan boord van de Star Destroyer:
We zijn twee keer op de attractie gegaan, de tweede keer was er een storing waardoor we 30 minuten moesten wachten in de hal waar je normaal in 30 seconden doorheen geloodst werd. Ruim de tijd om wat foto’s te maken:
Kylo Ren op de brug van het schip:
Finn, die ergens onder een AT-AT verstopt ligt:
Buiten liepen verschillende figuren uit de films rond. Chewbacca en Vi Moradi:
Kylo Ren, met Stormtroopers:
“Outpost Mix”, gekleurde popcorn:
De helm van een Stormtrooper:
Een AT-AT Walker, die water spuit:
Een kanon bij de ingang van Rise of The Resistance:
Naast Star Wars was er ook een Indiana Jones stuntset:
En een Toy Story Park:
Met Buzz Lightyear:
Tegen half acht ’s avonds hebben we het voor gezien gehouden, een Wookie Cookie als afsluiting:
Dag 12 - Cape Canaveral
Aanstaande maandag wordt op Cape Canaveral het Space Launch System met Orion ruimteschip gelanceerd. Ik las online dat de Explorer Tour langs de raket, die op het platform staat, rijdt. Er waren nog kaarten te koop voor vandaag, dus zijn we vanochtend naar Cape Canaveral gereden:
De Rocket Garden, met een aantal replica’s, maar ook “echte” raketten. De meeste zijn rond de 30 meter hoog:
We zijn eerst naar de Space Shuttle tentoonstelling gegaan. We hebben eerder de Endeavour gezien in Los Angeles:
En de Enterprise in New York:
Op Cape Canaveral hebben ze de Atlantis, die erg mooi tentoongesteld staat met het luik open:
Een model van de Hubble Telescoop, die door Space Shuttle Discovery de ruimte in is gebracht:
Ronald E. McNair, een van de omgekomen astronauten van Space Shuttle Challenger, uit 1986:
Een quote van Ronald Reagan na de explosie:
De Airstream Astrovan waarmee astronauten naar de raket worden gereden:
Er staat al wat pers klaar voor de lancering maandag:
De Boeing X-37 Hangar:
SpaceX heeft een eigen basis op Cape Canaveral:
Het SpaceX gebouw:
Ze hebben een Falcon 9 raket met 46 Starlink satellieten aan boord klaar staan op Launch Complex 40. Deze raket wordt binnen twee dagen gelanceerd:
Je kunt de SLS al van veraf zien staan op Launch Complex 39 - Pad B. Het project heeft inmiddels 23 miljard dollar gekost!
De crawler, waarmee de raket naar het lanceerplatform wordt gereden. Er zijn er twee nodig en ze kosten ongeveer 120 miljoen dollar per stuk. Het voertuig is 40 bij 35 meter:
SLS dichterbij, de raket is 100 meter hoog en heeft een doorsnee van 8 meter:
Aan het einde van de bustour kom je vlakbij de launchpad:
Echt enorm indrukwekkend om de raket van zo dichtbij te zien! Als de lancering maandag doorgaat zijn we van plan om een stuk richting Cape Canaveral te rijden.
Het Vehicle Assembly Building. Hier worden de raketten gebouwd. Het is het grootste gebouw ter wereld. Het blauwe vlak met sterren is zo groot als een NBA basketbalveld:
De tour eindigt bij het Apollo /Saturn V Center. Als je naar binnen gaat wordt de lancering van Apollo V nagespeeld in een launch controlruimte waar de originele consoles uit die tijd staan:
Verder staat het gebouw vol met interessante dingen. Ze hebben een stukje van de maan. Meegenomen tijdens de Apollo 17 missie. Het stukje weegt 17 gram en komt van een veel groter stuk. De steen is 3,7 miljard jaar oud:
Een ruimtepak van Alan Shepard, van de Apollomissie 14, in 1971:
Het pak dat Jim Lovell aam boord droeg tijdens de Apollo 13 missie in 1970:
Een replica van de vlag die op de maan staat:
De Apollo 14 capsule, genaamd Kitty Hawk. Hij bestaat uit 2.000.000 onderdelen en 24 kilometer bedrading. Het controlpanel heeft 24 instrumenten, 556 knoppen en 71 lampjes. Er waren 14.000 medewerkers betrokken bij de bouw:
Een live-uitzending van NASA-tv. Waarschijnlijk zijn ze potentiële landingsplaatsen op de maan aan het bespreken:
Snoopy, in 1968 aangenomen als mascotte van NASA:
Een MTV Moonman:
Toen we uit de bus kwamen was de lucht aardig betrokken. De 39 meter hoge Delta II Raket:
In het Gatewaygebouw hing een Falcon 9 boosterraket van SpaceX. De raket heeft twee missies gevlogen. De eerste op 27 mei 2016, de tweede op 6 februari 2018:
Toen we het gebouw uit kwamen ging het even helemaal los. Gelukkig hadden we alles inmiddels gezien:
Een kwartiertje wachten en het was weer droog, op naar de auto en terug naar het hotel!
Dag 13 - Orlando
Vandaag was zo’n typische Floridadag. ’S ochtends zonnig, lekker weer:
Tussendoor een deli sub van de Walmart, redelijk te eten:
Smoke stack worst en kaas. De kaas was goor, worst viel mee:
Aan het begin van de middag hebben we een tijd bij het zwembad gezeten en gezwommen:
Tot het ergens tegen vieren begon te gieten!
Dat bleef zo tot half zes, toen we naar Arby’s zijn gereden voor een Orange Shake:
En een girosbroodje:
’S avonds mooie luchten vanaf het balkon:
Morgen gaan we rustig aan doen en dan in de middag richting Daytona voor een Nascar race.
Dag 14 - Daytona Beach
Vanochtend zat deze in een boom onder het raam:
De weersverwachting zag er goed uit: maximaal 10% kans op regen in Daytona, tot 20:00 vanavond. De race zou om 19:00 beginnen, dus dat moest goed komen. We zijn om 14:30 richting Daytona vertrokken en waren nog geen half uur onderweg toen het begon te regenen. Inmiddels zagen we op internet dat het in Daytona ook flink tekeer ging:
Ze racen hier sowieso niet als het regent, dus zijn we in plaats van naar het circuit maar bij Buc-Ee’s langsgegaan om poncho’s te kopen. Hij was er zelf ook!
Daarna zijn we naar Red Robin gegaan om te eten. Tegen de tijd dat we uitgegeten waren regende het nog steeds. Het schijnt als het droog is nog 2 uur te duren voordat ze de baan met grote blazers hebben drooggeblazen. Dus voorlopig werd er nog niet geracet.
Dus zijn we naar de film gegaan: Bullettrain, over een stel moordenaars op een trein in Japan. De bioscoop hier kan je goed een paar uur doorbrengen, stoelen kunnen helemaal omhoog in de ligstand:
Tegen kwart over negen was de film afgelopen en toen was er eindelijk een mailtje van Nascar. De race is afgelast en morgenochtend om 10:00 wordt er een nieuwe poging ondernomen:
Dus zijn we teruggereden naar Orlando. Ondanks alle pech was er vandaag ook leuk nieuws: op Reddit was iemand die drie parkeerplaatsen in z’n gated community + private beach beschikbaar heeft voor de raketlancering aanstaande maandag. Ik heb meteen een berichtje gestuurd en we zijn maandag welkom om de lancering vanaf daar te bekijken!
Dag 15 - Nascar in Daytona
Vanochtend zijn we opnieuw naar Daytona gereden om de race alsnog te zien. In het begin staan alle auto’s in de pitstraat opgesteld:
Omdat de Nascar race pas om 10:00 begon konden we mooi de Formule 1, die om 09:00 van start ging kijken:
En dan worden de coureurs allemaal aangekondigd. Elk met een eigen setje vuurwerk:
Een auto kwam niet weg bij de start:
Echt niet te geloven wat een herrie die auto’s maken. Ze rijden ook superdicht op elkaar de hele tijd, dus je hebt het geluid van een stuk of 30 auto’s tegelijk. Oordoppen gewenst!
Soms rijden ze echt bumper aan bumper, met 300 kilometer per uur:
Pitstop, waar ze benzine bijvullen:
De oval is 4 kilometer lang. Je kunt vanaf de hogere plekken op de tribune de hele baan zien. Handig, als er crashes aan de achterkant van het circuit zijn:
Hier kun je goed de helling van de baan zien, van 18 graden op rechte stukken naar 31 graden in de bochten:
Als er een auto gecrasht is plakken ze de boel met tape aan elkaar:
De race is verdeeld in 3 stages. Dus als je een lekke band hebt is nog niet de hele race voorbij:
Tegen het einde, met een ronde of 23 te gaan, begon het te regenen. Een kant van het circuit was al nat en daar was een flinke crash:
Bij ons voor spinde er een over de grasmat:
En daarna ging het los met de regen. Met nog 21 van de 160 rondjes te gaan vonden wij het tegen 13:00 wel mooi geweest:
Het zou sowieso nog een uur regenen:
Als het dan lang genoeg droog was konden ze met blazers de baan droog blazen. Dat duurt nog eens 2 uur. Wel mooie dingen om te zien, Jet Dryers, die hete lucht over de baan blazen. Maar goed, om nou tot 16:00 te wachten op wat extra rondjes...
Terug bij de kamer bleek de regen ons achtervolgd te hebben. Niet heel erg, want we waren al van plan om vandaag verder rustig aan te doen. Morgen moeten we om 5 uur in de auto zitten om naar Cape Canaveral te rijden voor de raketlancering. Hopelijk valt het mee met de files en zitten we rond 7 uur op het strand!
Dag 16 - Cape Canaveral en de bijna launch
Vanochtend zijn we om half 5 opgestaan om naar Cape Canaveral te gaan. Dat is normaal gesproken ongeveer een uur rijden. We hadden flinke drukte verwacht (ze hadden het over 500.000 mensen op de been), dus dat was ruim op tijd voor de geplande lancering om 08:33. Uiteindelijk viel het enorm mee en kwamen we al om 6 uur aan bij Villages of Seaport; een private community waar we mochten parkeren. Na aanbellen bij de slagboom werden we door Michael naar binnen gelaten. Bij de parkeerplaats stond ie ons op te wachten, kind op de arm. “Wacht maar even, ik rij wel voor jullie uit naar de parkeerplaats bij het strand, dan hoef je niet zo ver te lopen”. Stonden we net na zessen op het strand:
Toen het wat lichter begon te worden ben ik richting de pier bij Jetty Park gelopen. Dit is een van de bekendere viewpoints waar al aardig wat mensen bleken te staan.
Langzaam maar zeker werd het wat drukker op het strand. Locals zijn wel wat gewend, want SpaceX lanceert soms meerdere keren per week een raket, maar deze is toch wel speciaal: de krachtigste raket die NASA ooit heeft gebouwd. Er was nog een ander stel dat bij Michael had geparkeerd. Die waren speciaal vanuit Arizona ingevlogen en zouden morgen weer naar huis gaan!
Omdat tweeënhalf uur wachten wel erg lang is, zijn we er maar bij gaan liggen, beetje naar de lucht kijken: “Zie jij al wat Val"? "Nee niks, jij dan"? "Nope”.
Ondertussen hadden we de stream van NASA aan, en de radio. En inside info via Michael, die in contact stond met z’n buurman die als brandweerman aan het werk was bij de lancering.
Er waren wat problemen, maar eerst leek het erop dat het wel goed zou komen…
Uiteindelijk bleken ze een probleem met een motor te hebben dat niet opgelost kon worden. Toepasselijk kwamen er donkere wolken vanuit zee optrekken:
Iets na half negen werd de launch gecanceld. We hebben nog even wat staan praten, toen de spullen bij elkaar gepakt en zijn terug naar Orlando gereden. De terugweg duurde “iets” langer: we waren bijna drie uur onderweg. Michael zou ’s middags naar Seaworld gaan, ze hadden season passes en daar konden nog twee mensen op mee. Als we zin hadden konden we er ’s middags naartoe komen. Super aardige gast dus. Maar we waren na het twee dagen heen en weer rijden naar Daytona en de het vroege opstaan vanochtend wel toe aan wat rust.
Tegen twaalf uur waren we weer bij Orlando, tijd voor een verlaat ontbijtje bij de Waffle House:
Daarna hebben we een paar uur liggen slapen in het hotel. ’S avonds zijn we bij Trader Joe’s geweest. Een beetje een hipstersupermarkt. Vreemd genoeg krijg je hier wel nog steeds ladingen plastic zakjes en staan alle koelingen de hele dag open. Misschien een creatieve manier om meteen de winkel te koelen?
Omdat ze niet in Nederland zitten zijn we nog maar een keer naar Moe’s gegaan voor een tortilla met chips en salsa:
Zoals het er nu uit ziet gaat NASA vrijdag 2 september om 18:48 een nieuwe poging doen.
Dag 17 - Orlando
Na al het heen en weer rijden de afgelopen dagen zijn we vandaag maar eens wat gaan zwemmen. De grote vakanties lijken hier ook een heel eind voorbij, dus het is mooi rustig in het zwembad:
’S Avonds zijn we nog een keer naar de Firehouse Subs gegaan:
Bizar hoe vol ze die broodjes hier laden:
En daarna nog een ijsje van Cold Stone Creamery:
Dag 18 - Orlando
De laatste dag in Orlando. Opnieuw een mooi dagje om te relaxen. Wel flink warm! 34, voelt als 43, maar gelukkig een zwembad om af te koelen:
Deze vage plant stond in de tuin, zag er vrij apart uit van dichtbij, met een laagje water in het midden:
’S Avonds zijn we naar BurgerFi gegaan, dat zouden lekkere hamburgers moeten zijn. Wat op zich wel klopt, alleen de friet was echt ranzig:
Dus toen hebben we nog maar een perzikmilkshake bij de Chick-Fil-A gehaald voor de smaak:
Daarna nog even bij de slijter gaan kijken welke moonshine ze hadden staan:
En een peachfles meegenomen:
Deze gast had net een 65 inch TV gekocht bij Walmart, maar de doos paste niet in de auto. Leek hem een goed idee om dan het scherm er maar los in te proppen. Dat lukte, maar of hij hem heel thuis krijgt?
Tot slot een gigantische truck, mooie afsluiting van bijna 3 weken Amerika:
Morgen vliegen we om 13:00 van Orlando naar New York, en dan twee uur later verder naar Nederland, om vrijdagochtend om kwart over 7 weer te landen op Schiphol.
Dag 19 - Naar huis
Vanochtend zijn we rond 09:30 naar het vliegveld vertrokken. We dachten dat het wel druk zou zijn bij de douane en security, maar konden meteen doorlopen, maximaal 5 minuten in de rij gestaan. Dus stonden we al snel bij de gate te wachten. Valeri spotte een vrouw die bekend staat als de Queen of Versailles. Die bouwen bij Orlando het een na grootste huis in de VS:
De vlucht naar New York ging grotendeels langs de kust, dus we kwamen over steden waar we geweest waren. Daytona Beach met racetrack:
Jacksonville Beach, bij de pier:
Downtown Philadelphia:
En bij het landen kon je Manhattan goed zien:
De overstap in New York ging flitsend, omdat we in dezelfde terminal bleven. Dus dat was 7 minuten lopen naar de nieuwe gate en toen konden we verder. We stegen op langs Manhattan. Downtown met het Statue of Liberty rechtsboven:
Midtown, met links het Empire State Building:
We kwamen rond 07:15 aan op Schiphol, toen we de hal inliepen kwamen de koffers na 5 minuten van de band, en bij het naar buiten lopen stond het busje naar de parkeerplaats net klaar. Een soepel einde van de vakantie!